Viroloog Ab Klotehaus

Viroloog Ab Osterhaus moet je zeker niet verwarren met Huub Oosterhuis, want die laatste predikt wél liefde, vertrouwen en verbinding. Deze Ab niet. Hij zit niet in het break-out team van het coronavirus en dat zit hem blijkbaar niet lekker. Hij heeft een olifantenpaadje voor zichzelf gecreëerd en weet zichzelf op te hoesten bij alle actualiteitenprogramma’s. Als hij weer wat oprispt over twijfel trek ik uit zelfbescherming een condoom over mijn TV. Uit welke poppenkast komt hij in Godsnaam gekropen?

Doe mij maar Jaap van Dissel van het RIVM. In feite is Jaap het schaduwkabinet van Rutte. Mijn mening is dat hij dat buitengewoon degelijk, feitelijk en deskundig doet. Het zou mij niet verbazen als Ab Osterhaus, Baudet en Wilders een taskforce hebben opgericht om zoveel mogelijk politiek snotgeruis te veroorzaken. Het ontbreekt ze aan ieder moreel kompas en hun ego is groter dan de coronacrisis zelf. Het zijn politieke ramptoeristen voor persoonlijk gewin die je het beste op 1,5 kilometer social distancing van de Tweede Kamer kunt houden. Talking heads waar blijkbaar toch nog een paar miljoen Nederlanders mee zijn besmet. Baudet haalt zijn kennis over het coronadebat door aan bosje lavendel te snuiven en de hersenen van Wilders moeten er uitzien als een bloemkool die te lang in de koelkast heeft gelegen. Ab Oosterhaus, inmiddels onze Nationale stoorzender, kan maar het beste terug het lab in. Deur snel dicht en sleutel de vijver ingooien.

Zelf zijn we natuurlijk ook hardleers. Elk jaar weer zijn er 10 miljoen besmettingen met mazelen en 140 duizend doden. Laten we het maar niet over de killer mug malaria hebben, want die prikt bijna 500 duizend mensen per jaar het kistje in. Aan beide is overigens wel iets te doen, maar ja, het is ver weg en dat maakt voor media-aandacht veel uit. Doe mij dan maar de beschouwing van Louise Fresco, bestuursvoorzitter van de Wageningen University, dat we hardleers en kwetsbaar zijn en dat de Ebola, SARS, HIV en dengue de zwarte pest zijn van onze tijd.

Met het coronavirus zijn we misschien de weg van een Renaissance ingeslagen. Wellicht een nieuw soort solidariteit, hoewel al die hamsterwoede ook weer het ergste doet vermoeden. In mijn opinie toont dit klote virus onmiskenbaar het belang aan van een adequaat publiek bestuur en zorg.
Maar ondanks al onze inspanningen zijn ziekte en dood het menselijk lot. Onze overwinningen zijn slechts tijdelijk, een periode waarin we gelukkig kunnen zijn, lief kunnen hebben, kunst en muziek kunnen maken, als vanzelfsprekend van schoon drinkwater kunnen genieten en zegeltjes kunnen sparen bij AH. We zijn bevoorrecht. Zeker als ellende aan je voorbij gaat. En wie wil kan genieten van de documentaire van Krabbé over Chagall. Er is troost, veel.

Lieve medelanders voor nu is toch vooral mijn credo… mens geniet en ondanks alles niet met mate. Nu maar weer even naar het journaal kijken… Oh jee weer die viroloog Ab Klotehaus…