Gemakszakken

U heeft ze vast in huis. Die grote zakken van Ikea, AH en als je carrière niet is geworden wat je er van had gedacht misschien ook wel die van de Lidl. Ik kan u bekennen, ik heb ze allemaal. Als u dat indicatief vindt, vind ik dat helemaal oké. Je kiepert er van alles in en de volgorde doet er geheel niet meer toe. Vervolgens haal je er uit wat er in die totale chaos boven is komen liggen. Gemakszakken echter kennen ook een metafoor.

Zo gaat het ook met de argumenten over inkomens van medisch specialisten, bestuurders en apothekers. De publieke opinie en de politiek doen daar altijd overdreven hypocriet over. Zonder ooit een achterwerk in het ziekenhuis te hebben schoongeveegd, iemand uit zijn kots te hebben gepoetst of 5x in een week een slechtnieuws gesprek te hebben gevoerd, is iedere opvatting over te hoge inkomens toch vooral heel goedkoop. Moraliteit en geld verdienen in de zorg lopen blijkbaar niet in dezelfde schoenen.
Eén ding weet ik zeker; als je de zorg wilt innoveren moet je niet beginnen om zorg professionals te raken in hun inkomen. Voor jou en mij is dat niet anders. Hoe “goedkoop“ is de framing in de media en zeker in het Haagse gebeuren. Ik heb daar moeite mee. De dubbele moraal, de feitelijke onjuistheden. Ondernemerschap en intrinsieke motivatie gaan hand in hand en hebben er zeker toe bijgedragen dat de Nederlandse zorg al jaren tot de top in de wereld hoort. Deze zegening hoor je echter nooit. Geld verdienen in de zorg hoort er gewoon bij, het pleit niet voor niveau van het publieke debat om wie dan ook te duiden als zakkenvullers . Dat het gaat over publiek geld doet feitelijk niet ter zake. De zorg is gewoon publiek-privaat georganiseerd. Dit paradigma ontkennen is hetzelfde als het stellen dat een mens geen zuurstof nodig heeft. Het selectief aanwenden van het sentiment van medische specialisten die alleen verrichtingen doen voor hun bankrekening is karaktermoord.

Toch is daarmee niet alles gezegd. De echte vragen over zinnige zorg, het prijskaartje van een gewonnen levensjaar, de omvang van het verzekerde pakket blijven door de politiek onbeantwoord. Electoraal misschien lastig, maar daar is de politiek nu juist voor. De paragraaf zorg uit het regeerakkoord is immers gedomineerd door medisch-ethisch gejank. Het gebrek aan een doortastende visie op preventie, een toekomstbestendige zorg, wordt gedecimeerd naar een inkomens discussie. Op feestjes, de media, zorgverzekeraars en zeker de politiek, ze doen er allemaal aan mee. Wat je wat ik ervan denk: het zijn… gemakszakken.

Henk Pastoors is directeur van TopSupport Strategie en Informatie. Hij levert als adviseur maatwerk in analyse en strategie in de farmacie en zorg.