Collecteren

Collecteren

Het was onverwacht ijskoud in Nederland en juist op deze dag bleek dat mevrouw Pastoors had toegezegd te collecteren voor het Reumafonds. Maar niet kon. Daar ik zeer ben gehecht ben aan een goede sfeer in huis, was de oplossing gauw gevonden. Ik zou het overnemen. Twee wijkjes lopen in Amsterdam is te doen en maakt misschien mijn “eigen langszij“ gaan bij Petrus ook weer wat makkelijker.

Nu moet u weten dat de voorkant van mijn huis uitkijkt op een wijk met een m2-prijs van 10.000 euro. Aan de achterkant een wijk van, laat ik het netjes zeggen, een lage sociale klasse waar je je kind liever niet ziet opgroeien. Na een duidelijke overdracht, instructies, collectebus, instructies en met mobiele pinautomaat, kon ik erop uit. Mevrouw Pastoors in het warme huis met vriendinnen voor een boekbespreking. Ik met winterondergoed in de ijzige kou. Eerst maar Amsterdam Oud-Zuid. De collectebus zal jubelen… tenminste dat dacht ik.

Na drie uur collecteren was ik ontvankelijk voor een vitale depressie. Negen van de tien mensen deden niet open, of spraken mij toe via de intercom. Vijf keer kwam er iemand echt aan de deur om te vertellen dat ze geld gingen halen. Mij allemaal toe snerpend dat ze de deur wel dicht moesten doen, omdat het zo koud was. En daar stond ik dan. Aan de koude kant wel te verstaan. Als collectant zie je alles. Eén deed, na mij vijf minuten buiten te hebben laten wachten, een AH muntje in de bus. Als ik die avond tien euro heb opgehaald is het veel. Bij thuiskomst deed ik mijn verhaal. Nu was ik rijp voor de pil van Drion. Want wat zei mevrouw Pastoors… Je moet zelf ook iets positiefs uitstralen.

De volgende avond, dat was grappig. Bijna iedereen thuis en ik werd overal binnen gevraagd en kon wachten in een warme hal. “Wat een kolere aandoening Reuma. Wil je misschien koffie? Klote wat is het koud zeg. Heb jij misschien een slecht huwelijk, omdat je met dit weer gaat collecteren?“ Overal was het raak en de collectebus liep lekker vol. Teruglopend naar huis was de verwarring over deze twee avonden compleet. Thuisgekomen werden de laatste bridge kaarten door de dames gelegd. Ik dacht… er kan nog meer bij in de bus… dus… Niemand cash geld bij zich. Ik had echter goede instructies gekregen… ”ik heb ook een pin”, zei ik vrolijk. Die koppies. Het waren twee geweldige avonden. Aan te bevelen…… ga collecteren.

Henk Pastoors is directeur van TopSupport Strategie en Informatie. Hij levert als adviseur maatwerk in analyse en strategie in de farmacie en zorg.